به شام فراقت زوصلت سرودم

نبودی بر من، کنار تو بودم

تو غایب زعاشق، کجایی که باشد

گواه حضورت تمام وجودم

دلی را ندیدم زعشقت نلرزد

چو از تو نوشتم، چو از تو سرودم

نبودی ببینی که پر بودم از تو

به گاه پریدن به اوج صعودم

همه کهکشان ها به زیر پرم بود

چو بال دلم را به عشقت گشودم

تو احساس نابی به شعر تر من

تو جاری عشقی به تار و به پودم

تو دریای آبی، منم قطره، هرگز

که بی تو ندارد بقایی وجودم

***

گاه گاهی به نگاهی دل ما را دریاب

شهریارا ز ره لطف گدا را دریاب!

اگر از دولت وصل تو مرا نیست نصیب

خود کرم کن به نگاهی دل ما را دریاب!

راه باریک و بسی پر خطر و تاریک است

سببی ساز و در این معرکه ما را دریاب!

قافله رفت و من از همسفران جا ماندم

منِ از قافله عشق جدا را دریاب!

در میان محور ها و بنیان های تربیتی، مسأله برانگیختن محبت، شناخت و معرفت و ولایت پذیری نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء از جایگاه بسیار والایی برخوردار است، به گونه ای که رسول گرامی اسلام، صلی الله علیه و آله و سلم، می فرماید:«مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَدْ کَمُلَ‏ إِیمَانُهُ وَ حَسُنَ إِسْلَامُهُ فَلْیَتَوَالَ الْحُجَّةَ بْنَ الْحَسَنِ الْمُنْتَظَرِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ»، (بحار الانوار ج 27، ص108،چ بیروت، دار احیاء التراث العربی)، هرکس دوست دارد که خداوند را در حالی ملاقات نماید که ایمانش کامل و اسلامش نیکو شده باشد، باید ولایت حجت ابن الحسن، صاحب الزمان صلوات الله علیه را بپذیرد.

امام صادق علیه السلام، در وصف یاران و سرداران حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، می فرماید:« وَ یَحُفُّونَ بِهِ یَقُونَهُ بِأَنْفُسِهِمْ فِی الْحُرُوبِ وَ یَکْفُونَهُ‏ مَا یُرِیدُ ... هُمْ أَطْوَعُ لَهُ مِنَ الْأَمَةِ لِسَیِّدِهَا...»، (بحار الانوار ج 52، ص 308، بیروت، دار احیاء التراث العربی)، آنان (یاران امام علیه السلام)، با تمام توان امام شان را در میان می گیرند، جان خویش را در نبرد ها سپر بلای او می سازند، و هرچه را اراده کند، با جان و دل انجام می دهند... ایشان در مقابل او از کنیز نسبت به اربابش مطیع تر و فرمانبردار ترند.

آری اینان که امام شان را شناختند، چنان محبت حضرت در ژرفای وجود شان ریشه دوانیده و سراسر وجود شان را فرا گرفته است، که در راه خدمت گزاری حضرت سر از پا نمی شناسد، و تمام تلاش شان این است که امامش از آنها راضی باشند. به همین جهت که رسول گرامی اسلام، صلی الله علیه وآله وسلم، در وصف آنان فرموده است:«کَرَّارُونَ‏ مُجِدُّونَ فِی طَاعَتِهِ»، (کمال الدین و تمام النعمه، ج 1، ص 268)، آنان مجاهدان کرار و تلاشگران، در فرمان برداری امام شان هستند. بدین سبب است که مورد عنایت حضرتش قرار می گیرند، و دعای سحرگاهی حضرت بدرقه راهشان است. والسلام.